فنر تعلیق اصلاح شده خودرو چه تاثیر مستقیمی بر پایداری خودرو دارد؟

فنر تعلیق خودرو اصلاح شده با تنظیم ویژگی های فیزیکی سیستم تعلیق، به طور مستقیم بر پایداری دینامیکی خودرو در حین رانندگی تأثیر می گذارد. سفتی و نوع فنر، نیروی پشتیبانی و سرعت واکنش خودرو را در پاسخ به شرایط مختلف جاده تعیین می کند. هنگامی که سفتی فنر افزایش می یابد، توانایی ضد فشرده سازی سیستم تعلیق افزایش می یابد، که می تواند به طور موثر دامنه چرخش خودرو را در هنگام چرخش سرکوب کند و لرزش ناشی از مرکز ثقل بدنه خودرو را کاهش دهد.

با این حال، سفتی بیش از حد ممکن است تماس مداوم بین لاستیک و زمین را تضعیف کند، به خصوص در هنگام رانندگی در جاده های پر دست انداز، لاستیک ممکن است به طور موقت زمین را ترک کند، که چسبندگی را کاهش می دهد. علاوه بر این، کاهش ارتفاع بدنه وسیله نقلیه می تواند مرکز ثقل وسیله نقلیه را کاهش دهد و چرخش جانبی و گام طولی را در هنگام رانندگی با سرعت بالا کاهش دهد. با این حال، اگر بیش از حد پایین بیاید، ممکن است منجر به سفر ناکافی سیستم تعلیق شود و بدنه هنگام مواجهه با فراز و نشیب‌های بزرگ، جهش می‌کند و ایمنی هندلینگ را تحت تأثیر قرار می‌دهد. انتخاب نوع فنر نیز باید با سناریوی رانندگی تطبیق داده شود. به عنوان مثال، فنرهای پیشرونده می توانند هم راحتی روزانه و هم نیازهای پشتیبانی رانندگی شدید را در نظر بگیرند، در حالی که فنرهای خطی در ارائه بازخورد دینامیکی پایدار و قابل پیش بینی بهتر هستند.

در سناریوهای مختلف رانندگی، تأثیر فنرهای اصلاح شده بر پایداری به طور قابل توجهی متفاوت است. به عنوان مثال، هنگام رانندگی در پیچ، افزایش نیروی پشتیبانی فنر محور جلو می تواند به بهبود مشکل کم فرمانی کمک کند، اما ممکن است چسبندگی چرخ عقب را نسبتاً ضعیف تر کند. افزایش سختی فنر محور عقب باعث تسریع در تعقیب قسمت عقب می شود، اما ممکن است به دلیل حساسیت بیش از حد انتهای عقب باعث بیش فرمانی نیز شود. هنگام رانندگی با سرعت بالا و در مسیر مستقیم، فنر سخت‌تر می‌تواند شناور بالا و پایین بدن ناشی از جریان هوا یا موج‌های جاده را کاهش دهد، اما باید با کمک فنر تنظیم شود تا از انتقال ارتعاشات فرکانس بالا به کابین خلبان جلوگیری شود. هنگام مواجهه با جاده های آسفالت نشده، فنر باید ضربان تراکم و سرعت برگشت را متعادل کند: فنر بیش از حد سفت ممکن است باعث شود چرخ به طور مکرر زمین را ترک کند و عملکرد ردیابی لاستیک را کاهش دهد. فنر بیش از حد نرم، سرکوب رول بدنه را دشوار می کند و بر پایداری منحنی تأثیر می گذارد.

یک طرح اصلاح معقول باید هدف و ویژگی های ساختاری خودرو را به طور جامع در نظر بگیرد. به عنوان مثال، برای مدل‌هایی که مرکز ثقل بالاتری دارند، تمرکز اصلاح باید بر سرکوب خطر غلتیدن و حفظ فاصله کافی از زمین باشد. برای مدل هایی که دقت کنترل را دنبال می کنند، باید بازخورد فرمان را از طریق تنظیم هماهنگ هندسه فنر و تعلیق بهینه کرد. علاوه بر این، اصلاح فنر اغلب نیاز به بهینه سازی پیوند با سایر اجزای تعلیق دارد. به عنوان مثال، ویژگی های میرایی کمک فنر باید با سفتی فنر مطابقت داشته باشد تا از جهش مکرر بدنه خودرو در هنگام ضربات جلوگیری شود. تقویت میل ضد رول می تواند اثر بازدارندگی فنر روی غلتک را به اشتراک بگذارد، در نتیجه فشار بار یک جزء را کاهش داده و قابلیت اطمینان سیستم کلی را بهبود می بخشد.